دوست .

صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

بیار نفحه ای از گیسوی معنبر دوست

به جانه او که به شکرانه جان بر افشانم

اگر به سوی من آری پیامی از بر دوست

و گر چنانکه در آ حضرتت نباشد بار

برای دیده بیاور غباری از در دوست

من گدا و تمنای وصل او هیهات

مگر به خواب ببینم خیال منظر دوست

دل صنوبریم همچو بید لرزان ست

ز حسرت قد و بالای چون صنوبر دوست

اگر چه دوست به چیزی نمی خرد ما را

به عالمی نفروشیم موئی از سر دوست

چه باشد شود از بند غم دلش آزاد

چو هست حافظ مسکین غلام و چاک دوست

         حافظ